Freelance collectief Het Rondje van Pavlov tast op eigenzinnige wijze de grenzen van de hedendaagse journalistiek af. Het team bestaat uit zes creatieve geesten die door een multimediale scholing verhalen op verschillende manier kunnen vangen. Op verzoek produceren we voor krant, radio, televisie én internet, of doen we multimediaal verslag van uw evenement.

    Tijdens onze multimediale journalistiekstudie is het brein zo volgepropt met ideeën dat de vingers nu tintelen ze uit te voeren. Wij zijn niet per definitie de klassieke journalist die met gleufhoed en kroontjespen wethouders van hun fietsen trekken. Nieuwsjagen blijft romantisch, maar we storten ons bijvoorbeeld ook graag op videoproductie, columns, (live)blogging, copywriting, (radio)reportages of audioslideshows. Ervaringen met deze verschillende disciplines deden we individueel onder andere op bij NRC, NRCNext, Nu.nl, Trouw, Tweakers.net, Elsevier, Marketingfacts, VARA, BNN en Veronica.

  • I don’t know those Pavlov guys, but I heard they are awesome. — Rachid Finge, NOS-nieuwslezer

  • 1

    Radiocolumn: Loes Luca heeft leukere kinderen 27 juni 2011 @ 21:38

    Radiocolumn: Loes Luca heeft leukere kinderen

    Loes Luca tijdens de Mars der BeschavingVoor Studradio op Unity FM verzorgt Het Rondje van Pavlov wekelijks een radiocolumn, waarin we actuele onderwerpen niet schuwen. Binnenkort is hier het audiobestand te beluisteren.

    Vanmiddag kwam er een einde aan de Mars der Beschaving op het Malieveld in Den Haag. Denk je eindelijk dat die optocht klaar is, begint het protest opeens. Allemaal leuk en aardig en dat is je goed recht, maar zo’n Mars der Beschaving suggereert dat er beschaafde mensen aan mee doen, toch? NOT! Schuldige? Loes Luca. Eigenhandig zorgde zij ervoor dat ze de protesterende meute een nóg slechtere naam gaf in de ogen van voorstanders. Maar wat kan er in hemelsnaam erger zijn dan het zijn van een luie hippie?

    De NOS bracht vanmiddag een item (doorklikken naar ongeveer 6 minuten) over de protesten. Na het interviewen van verplicht nummer Halina Reijn (met sterke argumenten als “ik vind het lomp en dom”) kwam Loes Luca aan het woord. En ik quote: “Ik ben hier voor mijn eigen kinderen en voor jullie kinderen. Míjn kinderen hebben nog op muziekscholen, op theater, op zang en dans kunnen zitten, en geloof me, dat worden echt leukere kinderen. Daarom ben ik hier.”

    Wat?

    Loes Luca, het is stiekem toch iemand waar ik mee ben opgegroeid door te kijken naar Het Klokhuis. Maar met deze uitspraak stort mijn beeld van een jeugdicoon meteen in. Loes Luca is in mijn ogen nu niets meer dan een vieze verwaande feeks. Nee echt, ik heb totaal geen RESTECPA meer. Je moet het originele fragment maar eens bekijken want ook de toon waarop ze dit zei is belachelijk en vooral belachelijk arrogant. Je zou bijna denken dat hier een kakker spreekt die zo trots is op haar Frederik-Willem-Jan-Archibald die in het Nederlands jeugd-hockeyelftal speelt.

    En dat vind ik juist zo hypocriet. Je wéét dat er veel stront in de cultuursector zit, en dan ga je het lopen verdedigen dat je kinderen leuker zijn dan anders denkende mensen? Dit is precies waarom ik voor de bezuinigingen ben. Als mensen de arrogantie hebben te vertellen wat goed voor mij is, omdat zij daar toevallig belachelijk veel geld mee verdienen, tja, dan kan je iets terug verwachten. Wat ik nu ga zeggen geldt natuurlijk niet voor alle cultuurminnende kinderen en ouders, maar dit is wat ik me wel voorstel bij zulk arrogant gedrag.

    Kinderen van Loes Luca zijn kinderen die leuk opgroeien met het idee dat alles wat ze doen toch wel goed is. Kinderen die opgroeien met ouders die ze leuk meesleuren naar festivals met slechte muziek, terwijl ze op blote voeten leuk moeten rondlopen door de bagger. Kinderen die stinken, omdat je je haar weken niet hoeft te wassen, ook heel leuk. Kinderen die echt heel leuk een drie uur durend optreden met een triangel kunnen geven, of echt heel leuk poep op de muur kunnen smeren en dat de ouders dat dan toejuichen vanwege de “sterke individuele kunstzinnige kracht” die het kind uitstraalt. Kinderen die heel leuk totaal geen zelfreflectie hebben. Kortom: kinderen die heel leuk met een verpest beeld van de samenleving de wereld in worden geslingerd; kinderen met een leuke persoonlijkheidsstoornis.

    Nu hebben we het over het stadium van kinderen, ik ben benieuwd hoe het in de puberteit gaat. Het worden luie pubers, die totaal niet leren wat werken is en die heel paradoxaal schijt hebben aan moraal. Het worden pubers die denken dat ze hun belabberde instelling goed kunnen maken door af en toe op een festival keihard uit hun plaat te gaan op drie slecht bongo spelende negers. Dit is wat ze toevoegen aan de maatschappij in plaats normaal te gaan werken en zich te gedragen. En ze kicken erop dat ze zo ‘goed’ bezig zijn, geloof me. Zegt iemand er iets van, dat ze zich wel eens mogen wassen of dat ze wel eens niet zoveel bullshit mogen uitkraaien, dan is opeens het hek van de dam. Ze steken energie in protesten om lui te blijven. Arrogante asociale kwasten zijn het, die kinderen van Loes Luca.

    Maar zoals het hoort geef ik graag het goede voorbeeld in de vorm van reflectie. Je kan het ook anders zien. De kinderen van Loes Luca zijn eigenlijk ook veel leuker. Want kinderen worden vanzelf leuk als je ze nooit ziet.



    categorie: blog, columns

    1 reactie op “Radiocolumn: Loes Luca heeft leukere kinderen”

    1. Laura says:

      Beste Van Gool. Loes Luca zegt niet dat haar kinderen leuker zijn dan andere kinderen, ze zegt dat ze door aanraking met kunst leuker worden dan ze waren. En misschien heeft ze nog gelijk ook. Kinderen worden er in ieder geval over het algemeen niet “minder leuk” van. Door als kind te leren je te uiten door middel van kunst en je in te leven in muziek of een rol hoeft bovendien niet te leiden tot een gebrek aan zelfreflectie.

    Reageer