Steen en been klagen omdat de verdoving zijn uitwerking mist. Dat de tandarts tijdens het boren geen rubberen handschoentjes en mondkapje draagt. Dat er aan het plafond geen televisieschermpje plakt om gedurende de wortelkanaalbehandeling naar copulerende makaken te kijken. Quatsch. Van de bovenste plank. En ondertussen honderden euro’s aan premie betalen zodat de arts met zijn twintig jaar jongere assistente na de lunch kan golfen. Dat kan anders. In de Indiase stad Jaipur hoef je niet een maand van tevoren een afspraak te maken om je kies te laten trekken. En betaal je, afhankelijk van de ingreep, slechts een kleinigheidje. Credo: Dentaal onderhoud moet toegankelijk blijven voor alle lagen van de samenleving, zonder dat anderen daarvoor opdraaien of van profiteren. Goed bedacht. En nu mond open.