Colombia correspondente Wies Ubags over Joran, spruitjes en de ontdekking van Twitter.

Acht weken lang publiceren Erik en Melvin op De Nieuwe Reporter een serie over de toekomst van de Nederlandse correspondent. Hierbij wordt aan de hand van interviews met Nederlandse nieuwsgaarders over de hele wereld besproken hoe de rol van buitenlandverslaggever zich de komende jaren gaat ontwikkelen. In dit artikel een interview met Colombia correspondente Wies Ubags.

Toen Wies Ubags (49) in oktober 2002 richting Colombia vloog om een bestaan als freelancer op te bouwen, bevond zich geen computer in haar bagage. De voormalige bedrijfsjournaliste vond dat ook niet zo belangrijk: “Ik ging op reportage met pen en papier en schreef mijn artikelen in internetcafé’s.” In een aantal jaar tijd is Ubags echter geëvolueerd van laptoploze veldwerker tot fanatieke nieuwe media-adept. “Als ik niet online ben voel ik me gehandicapt.”

Zekerheid

Toen Ubags in de jaren tachtig ging studeren had ze niet direct de intentie journaliste te worden. Ze begon haar studie Nederlands vooral vanwege haar voorliefde voor literatuur. “Maar daar kwam ik er achter dat ik zelf schrijven toch een stuk leuker vond. Vanaf toen ben ik me op een baan in de journalistiek gaan focussen.” Na haar studie rolt Ubags in een job als bedrijfsjournaliste, werkt lange tijd voor regionale kranten en wordt uiteindelijk hoofdredacteur van onderwijsblad Traffic. “Helaas raakte ik daar in conflict met mijn werkgever, het Nuffic. Dat heeft me wel tot nieuwe inzichten gebracht. Ik heb een som geld meegekregen en daarvan heb ik gedaan wat ik altijd al wilde, maar nooit durfde: buitenlandcorrespondent worden.”

De keuze voor Colombia is gauw gemaakt. Tijdens eerdere reizen wordt Ubags verliefd op het ‘bruisende, energieke en vrolijke’ land. Als journaliste die altijd een vast contract heeft gehad stort ze zich in een onzeker avontuur. “Ik ben echt from scratch begonnen. Ik heb allerlei media aangeschreven of ik voor hen artikelen kon leveren en kreeg een stuk of acht belangstellende reacties. Dat was alles wat ik nodig had.”

Spruitjeslucht

Een aantal initiële contacten groeit uit tot vaste opdrachtgevers en levert Ubags al snel iets meer zekerheid op. Inmiddels mag ze het ANP en De Pers tot haar vaste broodheren rekenen. Daarnaast werkt ze voor verschillende ‘losse’ media, zoals ze de wisselende opdrachtgevers zelf noemt. “Het ANP is eigenlijk mijn basis. Voor hen schrijf ik voornamelijk korte berichten, nieuwsberichten die het liefst een Nederlandse link hebben. Dat blijft toch wel erg belangrijk. Af en toe word je wel eens moe van die spruitjeslucht die de berichtgeving omgeeft, maar ik begrijp dat het ANP nieuws moet brengen dat een breed Nederlands publiek aanspreekt. Het beperkt je wel in je mogelijkheden. De Pers, maar ook tijdschriften als Internationale Samenwerking en Onze Wereld hebben meer ruimte voor grote, alternatieve verhalen, zonder specifieke Nederlandse invalshoek. Dat is fijn voor de afwisseling. Dan schrijf je eens niet over Tanja Nijmijer, de FARC of drugs.”

Dit artikel verscheen eerder op De Nieuwe Reporter. Lees daar verder.