Voor Studradio op Unity FM verzorgt Het rondje van Pavlov wekelijks een radiocolumn, waarin we actuele onderwerpen niet schuwen.

We hebben er weer eentje in de categorie opendeurintraponderzoeken. Zoals regen is nat, oorlog is niet leuk, en seks is lekker. Een onderzoekster aan de Universiteit van Utrecht heeft geconcludeerd dat…en nu komt ‘ie….hou je vast….het krijgen van kinderen niet altijd gelukkig maakt. Bent u er nog?

Radiocolumn: Het genot van poep aan de muur

Uit het onderzoek bleek dat na het hebben van een kind het geluksgevoel significant afneemt, soms wel vijftien jaar lang! Ik moet zeggen dat ik compleet achteroversloeg toen ik dit nieuws las. Want het ouderschap hoort iedereen toch te vervullen met vreugde, euforie en een onmeetbaar grote lading liefde?

Wat is er nou niet leuk aan tig keer per nacht je bed uit moeten om het kindje weer rustig te krijgen. Wat is er als vrouw nou niet leuk aan je tepels gemolesteerd te krijgen door borstvoeding. Wat is er nou niet leuk aan in je gezicht geplast worden bij het luierverschonen. Wat is er nou niet leuk aan drie keer per dag kleding te moeten wisselen omdat de kleine dreumes er overheen kotst. Wat is er nou niet leuk aan poep van de muren af te moeten halen. Of plas. Of kots. Of snot. En dat zijn pas de eerste paar maanden. Zodra ze leren praten ontwikkelen ze al heel snel een hechte band met het woordje ‘nee’ en het zinnetje ‘ik wil niet’.

Zodra ze op school zitten wordt weer een ander blik vol ellende opengetrokken; pesterijen, nieuwste speelgoed of kleding die ze persé moeten hebben, of scheldwoorden zie ze leren op het schoolplein en op jou uit willen testen. En zeg je vrije tijd ook maar gedag. Avondjes in de kroeg, of vakanties waarbij je niet constant een maxicosi voor je uit moeten duwen, zitten er als ouder niet meer in.

Stiekem ben ik dus niet zo geschokt door de uitslag van dit onderzoek. En die vijftien jaar snap ik ook wel, dan beginnen ze eindelijk een beetje hun eigen leven in te vullen zodat je als ouder weer wat welverdiende rust krijgt. Nu zullen alle ouders die dit lezen of horen mij wel een zure zak vinden, en dat mag. En als ik over een jaar of tien poep van de muur aan het schrapen ben omdat ik mijn vadergevoelens niet langer kon onderdrukken, dan zullen ze denk ik hard lachen. En terecht.