Ondanks dat ik me in een gezelschap van sportliefhebbers bevind, zag ik opvallend weinig bedroefde gezichten toen het Nederlandse WK bid twee weken geleden door de FIFA van tafel werd geveegd. Misschien hadden de media en bookmakers de verwachtingen dermate getemperd dat simpelweg niemand er meer op gerekend had dat de Lage Landen een mondiale eindronde zouden organiseren.

Maar in heel Nederland miste ik sowieso het heilige vuur dat hoort bij zo’n gezamenlijk doel. De politiek keek er met gemengde gevoelens naar, het laaiend enthousiasme miste bij de Nederlandse achterban. 2018 is natuurlijk nog ver weg, maar het idee dat tegen die tijd oude vedettes als Messi, Christiano Ronaldo en Rooney over de Hollandse velden hadden kunnen dartelen, deed mijn hart wel een paar slagen overslaan. Dat FIFA baas Sepp Blatter in ruil voor een scheepslading wodka en een levenslange voorraad op hem gelijkende matroesjka’s het toernooi naar Siberië deporteerde doet dan ook pijn. Een bal rolt niet op een toendra. Ook niet in een woestijn trouwens. Maar oliestaat Qatar, dat zelf nog nooit deelnam aan een WK, heeft nu eenmaal ook een vette bankrekening. En dan sta je er goed op bij de FIFA.

Gelukkig blijven er nog genoeg andere paarden over om op te wedden. Dat er nu een poging wordt onderzocht om de Olympische Spelen van 2028 naar Nederland te halen is natuurlijk te gek. Iedereen zal het er over eens zijn dat zoiets fantastisch is voor het land: Het kost een hoop geld, maar je krijgt een hoop aanzien. Ook schijnt het de sportgeest van een land te stimuleren, wat zoiets betekent als dikke kindertjes die, in plaats van hun worstenvingertjes om een X-box controller te klemmen, gaan kogelstoten. Super dus, zo’n OS.

Zonder zo’n mooi initiatief direct de kop in te drukken, zie ik echter wel al een paar praktische bezwaren. Net als de FIFA zal ook het IOC een flink eisenpakket bij de organisatie neerleggen. Als het al lastig wordt om voor 32 voetbalteams een rijstrook vrij te maken, hoe moet het dan wel niet met de duizenden atleten die op de Spelen rondlopen? En waar moeten we precies een heel Olympisch dorp kwijt in het dichtgebouwde Nederland? Ook hier lijken we niet de meest logische gegadigde voor zo’n grote operatie. En als we dan al worden uitgekozen is het nog zo ver weg! Tegen die tijd ben ik 43 en kan ik alleen nog maar met een biertje op mijn buik een ratel in de rondte zwaaien. Te laat voor mijn sportgeest om nog geprikkeld te worden.

Daarom pleit ik er voor dat Nederland zich gaat focussen op de organisatie van een heel ander toernooi. In de marge van de sportlobby’s zijn twee enthousiaste jongens al geruime tijd bezig het EK Lacrosse van 2012 naar Nederland te krijgen. Lacrosse zegt u? Ja, Lacrosse. Dat is een sport waarbij 10 man gewapend met een stok met aan het uiteinde een netje, al overslingerend proberen de bal in het doel van de ander te werpen. Dat klinkt op papier misschien lullig, maar in Amerika is de sport razend populair en bovendien een echt machospel. Erg attractief om naar te kijken.

Terwijl er bij het WK en de Spelen alleen maar om de haalbaarheidsmogelijkheden te onderzoeken  al miljoenen worden uitgegeven, is het voor deze relatief onbekende sport echter lastig om al een paar knaken bij elkaar te bedelen. Om op korte termijn toch een mooi toernooi naar Nederland te halen stel ik daarom voor dat we met zijn allen achter deze lobby gaan staan. Even buiten de box denken en je blik verbreden. Vergeet het WK en de Spelen, haal Lacrosse naar Nederland. Want wat is er mooier dan een zwiepend netje, een bal die tegen de touwen vliegt en tien juichende mannen? Daar kunnen ze in Qatar alleen maar van dromen.