Het Algemeen Dagblad vroeg, na de recente onderzoeken naar de achtergronden van politici, ook politici van regionale politieke partijen naar hun mogelijke criminele achtergrond. En dat schoot de regionale politieke partij LPF Westland in het verkeerde keelgat. “Dat trucje kennen wij ook,” moeten ze gedacht hebben en zij besloten geen openheid te geven, maar de vraag terug te kaatsen. Zijn journalisten zelf wel zo fris?

LPF Westland ondermijnt hiermee de journalistiek, en niet zo’n klein beetje ook. Immers, zij willen wél antwoord van de journalisten maar geven zelf géén antwoord. Wie heeft hier dan wat te verbergen? Weet je wat? Als journalist in spe geef ik alvast mijn “strafbare” gegevens bloot, dan ben ik tenminste van dat gezeik af.

• Ik heb me meerdere malen aan openbaar dronkenschap schuldig gemaakt;
• Ik heb wel eens wild geplast;
• Ik ben wel eens een kroeg uitgezet wegens ruzie;

Niets bijzonders dus. Ben ik ook nooit voor gepakt. En dat is nog niet eens het ergste, want vroeger, toen ik klein was:

• Heb ik wel eens een zakje Skittles gejat uit de Franse campingwinkel (het vakantievriendinnetje was onder de indruk);
• Heb ik wel eens een hondendrol op een stokje tegen een naar binnen openslaande deur gezet en aangebeld;
• Heb ik een ijsbal tegen een hippiebusje gegooid.

Waarom het nodig is mijn kattekwaad als jonge belhamel te vermelden? Omdat LPF Westland de journalistiek als een klein kind behandelt. Als zulke acties nodig zijn om het nieuws te halen, is het slecht met de partij gesteld. Kleuters.