INTERVIEWS
- Alex Beishuizen omarmt user generated content
  Hoofdredacteur Intermediair: “Je artikel wordt beter als lezers kunnen meediscussiëren”
- Joris Luyendijk ziet toekomst in wolken
  “Een eigen expertise beginnen wordt booming”
- “Je kunt zo lekker fucken met Twitter”
  Leidse schrijver Nico Dijkshoorn over zijn nieuwe boek, twitter en Jan Marijnissen
- Meecammen in nieuwe webcomedy BNN
  Scenarist Boris van Bennekum: “Ik kan geen porno meer zien”
ZOEKEN

Search for:
ARCHIEF

Minnares mijnwerker: “Hij heeft me lekker gedrild.”

Juan Carlos Aguilar, Esteban Rojas, Alex Vega, Luis Urzua, Jimmy Sanchez. Zomaar een greep uit het clubje kompels dat afgelopen woensdag een 69 dagen durende pot kaarten en rukken bij romantisch kaarslicht verruilde voor een welkomstcomité van journalisten en bouwlampen. Maar gelukkig was de projectleider van de bevrijdingscommissie zo slim geweest een zonnebril mee te geven om boven bescherming te bieden tegen het felle licht.

Het eerste wat de mijnwerkers na maandenlange isolatie konden constateren toen het Thunderbirds-achtige hijskraantje hen uit de krochten der aarde hees, was de haat en venijn tussen echtgenoten en minnaressen op Camp Hope. En een piekerende president die alvast bekokstoofde hoe hij de reddingsactie het beste in zijn voordeel kon pleiten. Aan wie hij de steentjes die hij even daarvoor had gekregen, het beste cadeau kon doen om internationale vriendschapsbanden aan te halen.

Dat is de paradoxale wereld waarin de mijnwerkers zijn beland. De reddingsoperatie die bevrijding moest brengen, had een averechts effect. Niet langer begeven de mannen zich dagelijks anoniem in de achterbak van een roestige pick-up naar de kopermijn, maar zijn ze slachtoffer geworden van gehaaide ondernemers en op roem beluste landgenoten. Naast de vele reclamedeals en filmcontracten die ze aangeboden kregen, benaderde nog geen week na de bevrijding de minnares van een van de mannen met smeuïge details de roddelpers.

En bij de Chilenen gaan de roddels over de ontrouwe Yonni Barrios erin als koek. Want zo behendig als hun held is in het delven van grondstoffen, zo capabel blijkt hij om met zijn half functionerende zaakje het mijntje van zijn minnares te bewerken. Die was zo in haar nopjes met de terugkomst van haar geliefde dat zij, terwijl Yonni’s echtgenote Marta in staat was om met een ruk ook de rest van zijn mannelijkheid af te nemen, verklaarde:

‘He’s a driller. He’s got me really well drilled and I couldn’t be happier.”

En geloof me, op dat soort confronterende momenten zitten de kompels veel liever zevenhonderd meter onder de grond. Met romantisch kaarslicht.