Twitterangst 7 september 2010 @ 16:10
En zo ben je in √©√©n klap beroemd. Nee, we hebben het dit niet over blogger Bert Brussen of Jesus Condom, maar over de Brit¬†Stephen Holmes. Op 31 juli besloot rapper Kanye West hem op Twitter als te volgen, als enige. Uit zijn ruim 400,000 eigen volgers, koos hij Holmes. En bezorgde hem de social media variant van plankenkoorts: twitterangst. ¬†Op zijn berichtje naar West,¬†“Holy s**t bro, thx for following!“, antwoordde de rapper sec en dreigend met: “You are the chosen one dun dun dun dun“.
Zo werd deze simpele jongen uit Coventry in Engeland, van¬†zero tot hero gekatapulteerd. Inmiddels volgt West Holmes niet meer, die van gekheid niet meer wist wat hij moest twitteren: “I feel pressure to say amusing and witty tweets now”
Het klinkt als een grappig verhaal, maar twitterangst is echt. Het verlaagt de drempel tussen mens en supermens, guru of god (lees: Lady Gaga).
Sinds ik werk voor Trouw als wetenschapsjournalist ervaar ik ook een mate van twitterangst: word ik gezien als objectieve journalist als ik mijn mening over het dramatische verloop van de formatie de twittersphere ingooi? Ik vind van wel; hoe kun je anders¬†laten zien¬†dat je expertise hebt op bepaalde gebieden. Maar wat vinden mijn¬†(hoofd)redactie, lezers en collega’s ervan?¬†Gelukkig gebruiken of snapt het merendeel niet hoe het werkt, dus dat is een issue voor later.
Angstvallig check ik ook mijn account na een gezellige borrelavond. Ik heb nu wel verantwoordelijkheden; ik ben toch ook de personificatie van de krant voor de mensen die mij ontmoeten: Het is soms een vervelende spagaat.
Maar hoe ervaren de andere leden van ‘Het Rondje van Pavlov’ deze angst, vroeg ik mij af:
Melvin:
“Met deze subtiele aankondiging tweette ik op 15 juli jongstleden deze blogpost de wereld in. Als je dit soort teksten (nota bene in het kader van personal branding) openbaar bezigt ben je snel over je twitterangst heen. Vooral ook omdat je ineens een stuk minder volgers hebt…”
Wout:
“Voor mij is Twitter een manier om andere mensen te volgen, en te reageren op wat ze te zeggen hebben. De tweets die ik zelf de wereld in stuur zijn alles behalve wereldschokkend. Ik heb net nog even mijn follower-lijst doorgestruind, maar ik kan niet zeggen dat daar mijn mensen in staan die mij aansporen diep na te denken over mijn tweets. Vind het ook wel prima zo, ik wil natuurlijk niet hebben dat iemand als Kanye West teleurgesteld in mij zou zijn……”
Erik
“Wanneer je zonder blad voor je mond geboren bent en gedachten uitspreekt zonder ze eerst te wegen -hoi….mijn naam is Erik- kan het zijn dat followers zich uit zelfbescherming tegen je keren. Mijn geplande bureautje op de buitenlandredactie van de NOS behoort nu iemand anders toe. Tip: Kies je woorden zorgvuldig uit of laat ze zo nodig weg.”
Lorenz
“Ik heb geen zogenaamde Twitter-angst. Wat ik wil zeggen zeg ik en van druk is zeker geen sprake. Het enige waar ik w√©l bang voor ben op Twitter zijn replies van bepaalde personen waar ik niets meer mee te maken wil hebben. Gelukkig bestaat er een block-functie.”
4 reacties op “Twitterangst”
-
-
Ben het helemaal met je eens. De grenzen zijn echter niet altijd duidelijk, daar kom je vanzelf ook achter. Kijk maar naar Erik; toch zal je met een werkgever die bij je past geen problemen krijgen over tweets, denk ik.
-
-
Als je succesvol wilt zijn op twitter, zal je toch meer moeten doen dan braaf twitteren. Mensen raken pas echt ge√Įnteresseerd in je twitter als je inhoudelijke content weet te combineren met een persoonlijke slag. Het is juist die ene dronken tweet die het zo’n genot maakt bepaalde journalisten te volgen.
Toen ik begon, wilde ik serieuze wetenschappelijke dingen in het Engels twitteren. Al snel ging ik echt met mensen praten – essentieel voor twitter – en daardoor ook grapjes maken en schrijven over minder gewichtige zaken. Een van mijn studenten vertelde me dat hij het te gek vond er achter te komen dat ik electrofeestjes bezocht in mijn vrije tijd. Blijkbaar wilden mijn volgers dat soort dingen dus weten.
Volgens mij moet je heel veel doen willen je volgers zich tegen je keren. Je dient meer voorzichtig te zijn met de manier waarop je wilt dat toekomstige opdrachtgevers ed je zien. Het is een beetje als een werkborrel waarop je netwerkt: het gaat om de de fijne lijn tussen losjes en losgeslagen.