INTERVIEWS
-
Alex Beishuizen omarmt user generated content
Hoofdredacteur Intermediair: “Je artikel wordt beter als lezers kunnen meediscussiëren”
-
Joris Luyendijk ziet toekomst in wolken
“Een eigen expertise beginnen wordt booming”
-
“Je kunt zo lekker fucken met Twitter”
Leidse schrijver Nico Dijkshoorn over zijn nieuwe boek, twitter en Jan Marijnissen
-
Meecammen in nieuwe webcomedy BNN
Scenarist Boris van Bennekum: “Ik kan geen porno meer zien”
-
Alex Beishuizen omarmt user generated content
Voor Studradio op Unity FM verzorgt Het rondje van Pavlov wekelijks een radiocolumn, waarin we actuele onderwerpen niet zullen schuwen. Hieronder de uitgeschreven versie, binnenkort is ook het audiobestand te beluisteren.
Ik ga maar niet stemmen dit jaar. Ik heb er geen zin meer in. De politiek is een klucht geworden en ik zit verveeld in de achterste rij van het theater te wachten tot het doek valt. Het draait alleen maar om de symboolpolitiek; het zoveel mogelijk scoren bij het over-de-schouder-kijkende publiek. En vooral het geacteerde neersabelen van de andere politici, zo moet een onnozele, maar waarschijnlijk ingestudeerde strategische opmerking als ‘u kijkt zo lief’, beantwoord worden met een ‘knietje’ van een opponent.
Daar wil ik niet aan meedoen. Die zogenaamde transparantie is een sluier van gemaaktheid en acteerwerk van het niveau ‘Goudkust’. Dat het politieke proces nu echt het niveau spelshow heeft bereikt was wel duidelijk te zien aan het lijsttrekkersdebat op RTL tijdens het pinksterweekend.
In deze kruising van het Idols-format en Waku-waku met een Calvijn-esque snufje Gladiator moesten onze noeste politiek leiders strijden om de gunst van het bloeddorstig joelende publiek. Met het rinkelen van een belletje konden twee politici head-to-head gaan en elkaar in deze waarschijnlijk naar testosteron en mannenzweet ruikende arena verbaal afslachten. Het gaat kennelijk alleen maar om het vermaken van de kijker, want aan de grillen van het publiek moet voldaan worden. Niet langer gaat het om echt beleid maken, maar om wie de mooiste uitspraken doet en wie de ander het meest te kakken zet.
Dit is dus geworden van het ideaal de kloof tussen burger en politiek te verkleinen: de politiek als reality-spelshow. Het zal wel te maken hebben met de veranderende maatschappelijke cultuur: de steeds grotere snelheid van informatie, het eroderen van onze aandachtspanne en de behoefte constant geprikkeld en vermaakt te worden.
Hierdoor kan iemand met onwerkbare ideeën als het door de knieën schieten van relschoppers, het instellen van stadscommando’s en het opperen van een kopvoddentaks stemmen krijgen. Het ergste is wel dat zijn politieke tegenstanders meegaan met zijn overduidelijke populistische acteerwerk en nu ook vragenuurtjes proberen te domineren met de waan van de dag.
Ik denk dat ik dit jaar mijn stembiljet uitbesteed aan iemand anders. Mijn plekje in dit theater van populisme sta ik af. Thuis zet ik wel een dvd’tje aan van Gladiator. Dat primitieve spektakel van brood en spelen is perfect voor Hollywood, maar is niets voor dit kleine kikkerlandje.
Door: Hans Klis | 31 May 2010 | 5 Reacties
Categorie: blog, columns | tags:Tags: Balkenende, CDA, column, Femke Halsema, geert wilders, Gladiator, Groenlinks, Hollywood, Idols, klucht, knietje, lijstrekkers, lijsttrekkersdebat, politiek, PVV, radio, radiocolumn, RTL, studradio, u kijkt zo lief, unity fm, verkiezingen
Comments
5 Reacties
He did it again. Door mensen zoals jij Hans, en de rest ook uiteraard, heb ik dus ONZEKER/beginnend blogster in mn twitter info staan;)
Veel oefenen Sas! Gewoon doen, dat is de gouden tip voor digitale dominantie.
@Hans “naar testosteron en mannenzweet ruikende arena” – ik vind Femke ook een hippie.
‘Digitale dominantie’? Haha, ach. Discussie op gang brengen lukt al aardig in ieder geval. Als je die off-topic bullshit weglaat tenminste.
De hijgerige hyperigheid van de politiek heeft mij allang teleurgesteld. Ze laat mij verlangen naar boeken en gedichten, want een oorspronkelijke gedachte zonder doorzichtig partijbelang borrelt zelden op in de weke breinen op de apenrots. Maar hoe tem je de apen? Ik wil een kiesdrempel, een stemvaardigheidsbewijs, een beetje districtenstelsel. En ik wil aan kunnen geven, welke coalitie mijn voorkeur heeft. En twitteren moet staande de vergadering verboden worden, want twitteren is net als bananen gooien: alle aapjes rennen erop af. Oja, journalisten moeten ook buiten de dierentuin worden gehouden, want die voederen de dieren.
Welk een conservatief repliek, Aemelius! Moet politiek maar achter slot en grendel dan?