“Kick commercialism out! We make the judgements!”

“Het lezen en bijhouden van al het nieuws in kranten en op televisie, objectief proberen te zijn en altijd de twee kanten van elk verhaal te vertellen; deze journalistieke mores staan goede journalistiek in de weg.” Zo begon Nick Davies zijn masterclass voor programmamakers van de publieke omroep. Davies was 4 februari in Hilversum om de Nederlandse uitgave van zijn bestseller ‘Flat Earth News’ te promoten. In Beeld en Geluid gaf hij een lezing en een masterclass met journalistieke tips: “Kick commercialism out! We make the judgements!”

Nick Daviesnick daviesBio: Nick Davies (1953) is een Britse onderzoeksjournalist, schrijver en documentairemaker.

Davies is werkzaam geweest als freelance journalist voor The Guardian en The Observer. Voor zijn werk is hij meermalen onderscheiden.

Hij is auteur van verschillende boeken over politiek en journalistiek, waaronder zijn beroemde boek ‘Flat Earth News’ dat onlangs in het Nederlands is uitgebracht. In dit boek stelt hij journalistieke wanpraktijken in Groot-Brittannië aan de kaak.

Controverse over gemaaid gras

“Journalistiek is niet het presenteren van een consensus beeld van de wereld. Als één persoon zegt dat het gras gemaaid is en de ander niet, dan moet je niet opschrijven dat er een ‘controverse bestaat over de staat van het gras’ en de rest aan de lezer overlaten.

Deze zogenaamde gebalanceerde manier van journalistiek bedrijven, zorgt ervoor dat de waarheid niet opgeschreven wordt.” De enige reden waarom deze manier van verslaggeving is ontstaan, is volgens Davies te wijten aan de commercialisering van de media. Wat onder andere inhoudt dat men  niet de zakelijke belangen van de krant wil beschadigen door mensen op hun tenen te trappen.

“Kick commercialism out! We make the judgements!” Davies is resoluut, de journalist is de expert, hij weet het beter!

De dood van de journalistiek

Volgens Davies bedreigt de commercialisering het voortbestaan van de journalistiek: “Rupert Murdoch gaat misschien de Times en de Sunday Times verkopen, je kunt je voorstellen dat PR-bedrijven de hoofdkandidaten zijn om die te kopen.”

Het begin van het einde van de journalistiek, al lijkt Davies zich al deels te kunnen berusten in dat feit. ”Het kan zijn dat we ons bevinden in het vroege stadium van de dood van de journalistiek. Er is geen enkele regel die zegt dat beroepen altijd moeten blijven bestaan.”

“Wij zijn net chirurgen”

Naast commentaar op de huidige staat van de journalistiek had Davies tijdens zijn masterclass ook bruikbare praktische tips voor de journalisten.

Één daarvan was hoe je als journalist dient om te gaan met persvoorlichters. Davies: “Je moet juist altijd tegen persvoorlichters ingaan, want anders lopen ze over je heen. Als je met ze vecht denken ze: ‘Die moeten we goed behandelen’.  They would rather have you standing in the tent pissing out, than standing outside the tent pissing in.”

Ook gaf hij tips om je verhaal te krijgen van onwillige bronnen.  De voorvechter van de betere journalistiek kwam hier, in wat hij zelf een “morally gray” gebied noemde. “Bedenk wat voor iemand zou die bron voor de deur willen vinden? Waarom zou iemand wel willen praten tegen jou? Simpel, je moet je afvragen waar iemand geen nee tegen kan zeggen.” Zo kan een weduwe een journalist die een eerbetoon wil schrijven over haar overleden man niet afwijzen, al is het die journalist eigenlijk meer te doen om een verhaal over de doodsoorzaak van haar man.

Een journalist kan zich ook voorstellen als ’schrijver’ in plaats van journalist als de zaken wat gevoeliger liggen en zich letterlijk opwerpen als een soort privé-detective. Davies haalde hiervoor het verhaal aan van een baby die systematisch mishandeld bleek te zijn door een verpleegster. “Die ouders zitten met allerlei vragen, ‘waarom onze baby?’, ‘hebben wij wat misdaan?’ en die kan jij helpen beantwoorden als journalist. Daar kunnen ze geen nee tegen zeggen”

Met kleine leugentjes en verdraaiingen van de waarheid krijg je wat je wilt van bronnen die anders niet met de pers zouden praten. Maar dat moet je als journalist zo min mogelijk doen volgens Davies: ”Wij zijn manipulatoren. Zoals chirurgen dat zijn. Die snijden in mensen met messen. Dat is niet leuk om te doen en dat is heel gevaarlijk. Daarom doen ze het voorzichtig en zo min mogelijk.”



Comments

Naam (required)

Email (required)

Website

Wat wil je kwijt?

Please leave these two fields as-is: