INTERVIEWS
- Meecammen in nieuwe webcomedy BNN
  Scenarist Boris van Bennekum: “Ik kan geen porno meer zien”
- “Het gaat gewoon om schrijven, voor welk medium dan ook.”
  Over het nrc-weblog, de toekomst van bloggen en zijn nieuwe functie als papieren journalist.
- Friesch Dagblad verslaggever Merlijn Torensma
  “Ik werk geen acht, maar twaalf uur per dag.”
- Bart Brouwers
  “Hyperlokaal is denk ik een deel van de oplossing en onderdeel van het toekomstscenario”
ZOEKEN

Search for:
KALENDER

February 2010

M T W T F S S

« Jan Mar »

1 2 3 4 5 6 7

8 9 10 11 12 13 14

15 16 17 18 19 20 21

22 23 24 25 26 27 28
ARCHIEF

February 2010
M	T	W	T	F	S	S
« Jan		Mar »
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28

Eén Europa? Regel het!

Afgelopen oktober was ik als student journalistiek aanwezig bij de EU en de Media conferentie in het Montesquieu Instituut. Verplicht wel te verstaan. Ik had die dag liever doorgebracht met dijken vingeren, klompendansen of vlaggetjes in blokjes kaas planten. Net als veel andere Nederlanders vind ik berichtgeving over de EU vaak niet interessant, weinig relevant en een tikkeltje te zwaar. Geef mij maar Amsterdam.

Terwijl ik, strategisch in het zicht van mijn docent gepositioneerd, knikkend en notulerend pretendeerde naar EU zwaargewichten als Frans Timmermans en Godelieve van Heteren te luisteren, dwaalden mijn gedachten af. Hoe zou het eigenlijk zijn als de staatkundige grenzen binnen mijn continent zouden worden opgeheven? Als iedereen zich voortaan Europeaan zou noemen? Er niet langer zoiets als Duitsers zou bestaan? Ik begon enthousiast te worden.

Ik zag het al voor me: Titanen als Buffon, Torres, Terry, Sneijder en Ballack die samen in een blauw tenue met gele sterren op hun borst over het veld draven. Samen gebroederlijk het Europese volkslied zingen. Bij de laatste tonen keihard juichen voor je voormalige aartsvijanden. Hup Schweinsteiger!

Wat zouden de kansen op een wereldtitel voetbal aanzienlijk stijgen. Om de vier jaar zouden ‘ we’ alleen nog maar Zuid-Amerika hoeven te kloppen om die bokaal een keer te mogen heffen. Nooit meer trauma’s over vroegtijdige en bij voorbaat onterechte uitschakelingen. Om over penalties nog maar te zwijgen.

Voor stofzuigerfabrikant Henry zou de eenwording van Europa ook goed nieuws zijn. Zij zouden ineens weer kunnen afzetten op de Ierse markt, zonder dat hun producten uit rancune uit de schappen worden getrokken en in Guiness worden gedrenkeld om ritueel verbrand te worden.

Het eten. Oooh, het eten! Dat zou ook ongeëvenaard zijn. Lekker in een kunstmatig in de huiskamer opgestelde Europese biergarten Europese chorizo wegspoelen met een Europese sauvignon blanc. Een dikke punt Europese sachertorte toe. Allemaal gewoon verkrijgbaar in de supermarkt. Voor Euroshopper prijzen.

Geen taalprobleem meer. Iedereen spreekt een samenvloeisel van alle voormalige Europese talen. Dat schept kansen. Lekker in een voormalige Portugese discotheek tegen een voormalige Zweedse aan daggeren. De sirtaki, salsa en can-can tegelijk dansend in haar oor hijgen: “Voulez-tu schlafen with mij?”

Ik schiet wakker bij het woord ‘imagoprobleem’. Direct beland ik in een bitse uiteenzetting dat het zo kwalijk is dat het Nederlandse volk de EU niet sexy vindt. Ik hoor ‘implementeren’ en ‘beleidsmakers’. Ik vond mijn versie beter.

europa