INTERVIEWS
- Nieuw sportblog Linkeballen sport met alle wetten
  Nieuw, dwars sportblog Linkeballen.nl: “We hebben een waslijst aan clubs, sporters en bobo’s die we willen ontmaskeren.”
- Interview: Otto Deur, criticaster van de knoflookindustrie
  Overdag heeft PVV’er Otto Deur nauwe banden met Marianne Thieme en Femke Halsema, maar ‘s nachts ontpopt hij zich tot een ware criticaster van de knoflookindustrie. Meesterinterviewer Bas van Essen vroeg hem het hemd van zijn lijf. Listen!
- Alex Beishuizen omarmt user generated content
  Hoofdredacteur Intermediair: “Je artikel wordt beter als lezers kunnen meediscussiëren”
- Joris Luyendijk ziet toekomst in wolken
  “Een eigen expertise beginnen wordt booming”
ZOEKEN

Search for:
ARCHIEF

Meecammen in nieuwe webcomedy BNN

Strakke meisjesbillen in miniscule strings, heftig trillend op pompende muziek. Eenieder die BNN’s nieuwste webserie Oh My God opzet krijgt bepaald geen vervelende welkomstceremonie voor zijn kiezen. De interactieve internetcomedy is inmiddels aan zijn zesde aflevering toe en trekt met de week meer kijkers.

In de show wordt de huidige 24/7 online generatie opzichtig op de hak genomen. Door middel van webcams worden kijkers aangemoedigd om te figureren. Scenarist Boris van Bennekum over schrijven voor het web, amusement binnen de publieke omroep en porno.

Beschrijf eens kort wat jullie nieuwe serie inhoudt.

Oh My God is een interactieve webcomedyserie over internetdating en cammen. Vier nieuwbakken internetvrienden besluiten hun cams altijd aan te laten zodat ze elkaar altijd kunnen zien. Ondertussen daten ze er op los. En wij als kijker zien dat dan allemaal fout gaan.

Typisch BNN’s?

Ja. Jong, vernieuwend, een beetje plat, humoristisch, slim, gedurfd en zelfs maatschappelijk betrokken.

Ik heb gehoord dat dit idee al een tijdje bij BNN in de ijskast lag. Klopt dat?

Nee. Dat wil zeggen: het basisidee is uit 2008. Mij is gevraagd het uit te werken nadat er door de NPO geld voor is gegeven. Dat duurt altijd even. December 2008 was er groen licht. Ik kon er mei 2009 aan beginnen. Maar omdat er geuploade filmpjes inkomen worden de afleveringen heel kort van te voren gemonteerd. We zijn dus nog steeds niet klaar.

Hoe is het idee ontstaan?

Tijdens de Grote Schrijversstaking in Hollywood zijn een aantal creatieve types uitgeweken naar het Internet. Eén ervan was de schrijver van Buffy The Vampire Slayer. Toen ik dat las dacht ik: Een webserie! Dat moet BNN ook hebben. En niet zo maar eentje. Eentje die op het web past. En dan kom je al gauw op webcams.

Hoe heeft het productieproces er uit gezien?

Omdat het hele project in feite een pilotproject is, was er niet veel budget. Dus dan moet je razendsnel werken. Met vier camera’s simultaan. De acteurs waren eigenlijk dus echt aan het cammen samen. Dat moest trouwens toch, want anders krijg je die dynamiek nooit. En voor comedy is het ook niet goed als het twintig keer over mag. Dus dat snelle klopte precies.

De serie is interactief. Waar zit hem dat in?

Dat zit hem er in dat kijkers zelf webcamfilmpjes kunnen uploaden die we er tussendoor monteren. Op die manier betrek je de doelgroep direct bij de serie.

Het gebeurt niet vaak dat er bij de publieke omroep een web-only serie wordt geproduceerd.

Nee, bij mijn weten is het het de eerste keer dat een omroep een drama productie zo aanpakt. Omroepen denken nog veel in tv, in broadcasting. Bij BNN zien ze gelukkig steeds meer in dat titels op het web veel meer/beter beleefd worden, bijvoorbeeld door mee te doen, mee te denken, mee te praten.

Hoe hebben jullie hier budget voor los gekregen bij de NPO?

Door een heel strak plan van vier A4tjs in te leveren bij de NPO. En doordat er bij BNN mensen zaten die er volledig achter gingen staan natuurlijk.

Past puur webamusement als Oh My God binnen de doelstellingen van de publieke omroep?

Zeker weten. Amusement hoeft niet dom te zijn en is voor welk medium dan ook het belangrijkste bindmiddel, de grootste trekker. Als iets niet leuk is doen mensen het niet, kijken ze het niet en krijgen ze er ook niks van mee.

Hoe proberen jullie de serie in de markt te zetten?

Grappige vraag. Want onderdeel van deze pilot is natuurlijk ook een beetje de vraag: Wie komen daar nou op af en werkt dat eigenlijk wel. Het mooie van internet is dat je dat allemaal kan meten en zien. Maar natuurlijk hebben we een doelgroep gedefinieerd en een positionering gekozen. Jong, vernieuwend, een beetje plat, humoristisch, slim, gedurfd en zelfs maatschappelijk betrokken. Hé, dat klinkt bekend, niet?

Personages Bennie en Rolf hebben een eigen Twitter account…

Alle karakters hebben twitteraccounts, facebookprofielen en zelfs vleesboek.net (fictieve profielensite, red.) profielen. Gewoon omdat dat leuk is, dat fictieve tikje over the top doortrekken in de echte wereld. En het past dus echt bij de serie. Het gaat over online leven. Logische stap dus. Helemaal als de website ook nog eens de desktop van Bennie is.

Is het schrijven van een webcomedy anders dan bijvoorbeeld voor televisie?

Ja, veel hipper. Dat zou een mooi antwoord zijn. Maar het tegendeel is waar. Comedy schrijven is al duizenden jaren bijna hetzelfde. Alleen de situaties veranderen. En de snelheid. Maar verder gaat het nog steeds over seks en taboes, schaamte, tegenstellingen, absurdisme en noem maar op. Verder bouw je je scènes net als Aristophanes op in drieën. Alleen heb je dus geen twee uur voor je komedie maar vijf minuten.

De attentiewaarde bij internetfilmpjes is laag. Hoe zorg je dat kijkers niet wegklikken?

Dat is onderdeel van het experiment. Lukt het om een verhaal te vertellen in vijf minuten? En zo ja, lukt het dan om de spanningsboog zo te maken dat je blijft kijken en, belangrijker, de volgende ook wil zien? Dat opbouwen van spanningsbogen doe je als scriptschrijver altijd al. Maar omdat het internet is moet je het zo doen dat je zelfs een dronken mier vasthoudt. Dus hou je het korter dan kort, en tease je zo veel mogelijk naar de volgende aflevering. Qua verhaal, maar ook door de opvallende afkondiging die er standaard inzit. Blijkbaar doen we iets goed, want het werkt. Maar verrassend was wel dat nogal wat kijkers de afleveringen juist te kort vonden.

Er wordt tot in de Tweede Kamer aan toe gesproken over de seksualisering van de samenleving. Mensen communiceren door de anonimiteit van internet steeds opener over bijvoorbeeld seks. Is Oh My God hier een reactie op?
Natuurlijk. Het mooie is dat de serie heel suggestief is. Eigenlijk zie je helemaal niet zo veel. Maar door de vorm is het heel confronterend, de karakters lijken tegen jou te praten, jouw wereld binnen te dringen. En dan stuit je automatisch ook meteen op vaak onbesproken taboes. Want ja, die zijn er. Maar om dan met een vingertje te gaan zwaaien is zo 1950. Dus het is meer een onderlaag. En die onderlaag is ook bittere noodzaak voor een comedy.

Hoe heb je research gedaan? Zelf veel gecamd en seksdatingsites afgestruind?

Ik kan geen porno meer zien. Nou… nog ééntje dan.

What’s more to come? Komt er een tweede seizoen?

Dat zou heel leuk zijn. Er zit veel meer in die karakters. En het kan nog veel gênanter, grappiger en fouter.

Bekijk alle afleveringen van Oh My God hier.