Hoe kom je als journalist erachter of je online bronnen betrouwbaar zijn? Daar ging het onder andere over in een college ‘Social Media’ van Sandeep Junnarkar, associate professor bij de CUNY Graduate School of Journalism in New York. Met een indrukwekkend CV achter de hand (onder andere online verslaggever bij The New York Times en News.com) kan je niet anders doen dan goed luisteren naar deze man om aantekeningen neer te pennen.
Tijdens het college vroeg ik of Junnarkar wel eens leugenaars heeft betrapt in een zoektocht naar personen voor een verhaal. “Eén keer vertrouwde ik het verhaal niet. Dus heb ik die bron niet gebruikt,” vertelt hij na een tijdje nadenken.
Jammer, want ik had wel een leuk verhaal willen horen.
“Maar,” vervolgt hij, “in New York heb ik wel eens een student betrapt.”
En nu komt het. Als je personen benadert op het internet is het volgens Junnarkar van belang om goed door te zetten in de queeste naar de waarheid. Stel, je schrijft een artikel over werklozen. “Iemand is ontslagen? Kom in contact met die persoon en vraag dan naar een bewijs op papier.” Dat klinkt misschien onmenselijk en rigoreus, maar volgens Junnarkar is het noodzakelijk om dit na te streven. En die filosofie lijkt hij voort te zetten in zijn collegeklas.
“Een studente uit mijn klas was steeds te laat met opdrachten. Ze kwam met het argument dat haar tante dood was.” Die hebben we eerder gehoord. Maar hoe check je het vermoeden dat deze persoon liegt?
“Ik vroeg haar naar een bewijs. Het duurde vervolgens zes weken voordat ik een overlijdensbericht te zien kreeg.” Het papiertje stond vol met de bekende teksten:
Liever geen bloemen, maar donaties voor de kerk. Op het papiertje waren tevens de contactgegevens van een kerk en een uitvaartcentrum te vinden.
Junnarkar besloot het centrum te bellen, maar de lijn gaf geen gehoor. “Toen heb ik andere uitvaartcentra in de buurt benaderd,” vervolgt hij. “Maar geen van hen was op de hoogte van het bestaan van dit centrum.” Op zich al een reden om de studente te wantrouwen. Maar dat was nog niet genoeg: “Ik heb de pastoor van de kerk bezocht; ook hij was niet op de hoogte van het overlijden van deze vrouw. Of hij giften heeft ontvangen uit naam van familieleden van de studente? Ook niet.”
Als klap op de vuurpijl ging Junnarkar bij ziekenhuizen in de buurt na of de betreffende tante inderdaad was overleden. Helaas bleek het verhaal inderdaad gelogen: de naam van de vrouw kwam niet voor in het dodenregister. “De ziekenhuizen hadden zulke informatie eigenlijk niet mogen geven, maar zo kwam ik wel achter de waarheid.”
Door: Lorenz van Gool | 13 January 2010 | 1 Reactie
Categorie: blog | tags:Tags: factcheck, journalistiek, sandeep junnarkar
Comments
1 Reactie
Wow, grondig. Heeft ‘ie die student vervolgens ook uit zijn groep gegooid oid, of kan hij het gewoon niet laten om dit soort shit uit te zoeken?
Sta je wel mooi voor lul hoor, met je nepadvertentie