Moslimadvocaat Faizel Enait kennen we nu allemaal. Dit is mede veroorzaakt dankzij de normen en waarden die hij hanteert als wannabe klantenmanager. Dankzij zijn gedrag in de rechtszaal. Dankzij optredens in de media. Maar vooral dankzij Jeroen Pauw.

Dit is niet het zoveelste zeikstuk over de meningen en opvattingen van Enait. Sterker nog, het gaat om zijn karakter. Want als ik kijk naar de beruchte uitzending van Pauw & Witteman, waarin hij midden in de uitzending vertrekt, dan kom ik tot de conclusie dat Enait een gouden kans heeft laten liggen. Een kans om zijn imago wat te verbeteren. Een kans om te scoren, ten koste van Jeroen Pauw.

Het probleem van Faizel Enait is dat hij te moeilijk doet. Verwikkeld in zijn eigen zinsconstructies probeert hij té academisch danwel hoogbegaafd te praten. Blijkbaar kan hij niet normaal een simpele vraag beantwoorden. En dat leidt weer tot het probleem Jeroen Pauw, die daar maar al te graag gebruik van maakt om te scoren. Jeroen Pauw, dames en heren, is in dit fragment ordinair bezig en gedraagt zich zacht gezegd als een lamlul, als een haai die bloed ruikt. Met boerse uitspraken als “GHAMBLAGHRMBL” raak je bij mij niet de intelligente snaar. “Luister, vriend,” is tevens een uitspraak die niet beleefd klinkt, eerder vijandelijk. En om aan te geven dat Pauw de baas aan tafel is, zegt hij meerdere malen dat Enait zich moet ontspannen, terwijl hij naar mijn inzicht toch erg rustig blijft. Blijkbaar heeft Pauw stage gelopen bij Sinterklaas, want iemand iets in de schoenen schuiven kan hij als geen ander.

Maar Faizeltje Faizeltje toch, wat doe jij dan als antwoord hierop? Ga je als een rationeel denkend mens je recht halen met woorden? Ga je de discussie met frisse moed aan?

Nee, je loopt weg.

Weglopen zou ik ook doen. Als ik op de kleuterschool zat tenminste. Escapisme is op die leeftijd de enige remedie tegen pesterijtjes, kan ik je uit eigen ervaring vertellen. Rennen, zo hard mogelijk. Later, als we allemaal groot en volwassen zijn, en we de vingerverf (en niet het bloed) onder onze nageltjes vandaan hebben gehaald, dan reageren we met ons verstand. Faizel Enait echter is met recht de koning van de kleuterklas. Hij blijft, ondanks de rest van de klas, immers niet zitten.


Door: Lorenz van Gool | 14 December 2009 | 10 Reacties
Categorie: blog, columns | tags:Tags: , , ,


Comments

10 Reacties


  1. 14 December 2009 20:49

    Elitaire bitchfight


  2. sjuu
    14 December 2009 21:19

    hey, bart chabot!


  3. 15 December 2009 00:32

    Mijns inziens probeer je toch wat te makkelijk te scoren met dit stukje. Iets teveel afzeikerig. Je kunt het niet maken woorden te gebruiken als lamlul. Naja je kunt het wel maken maar je verlaagt je tot hetzelfde niveau.


  4. 15 December 2009 00:34

    Sterk trouwens dat Faizal u blijft zeggen waar Pauw je blijft zeggen. Beetje flauw.


  5. 15 December 2009 00:42

    @Robbie Ik onderbouw het tenminste. En natuurlijk probeer ik te scoren, dat is het hele idee achter Het rondje van Pavlov ;-)


  6. 15 December 2009 09:21

    Dus als ik iemand verrot scheld op straat, maar ik onderbouw het, dan is het goed? ;) Scoren is niet het idee achter Rondje Pavlov lijkt me. Dat doe je maar bij voetbal. Je wil gelezen worden denk ik.


  7. Hans
    15 December 2009 15:59

    “Blijkbaar heeft Pauw stage gelopen bij Sinterklaas, want iemand iets in de schoenen schuiven kan hij als geen ander.” – meesterlijk


  8. Lorenz van Gool
    15 December 2009 17:34

    Robbie Robbie Robbie. Het hoofdpunt van het artikel is niet het uitschelden. Het is slechts een klein onderdeel van het grotere geheel. En dan nog, op een weblog iemand een lamlul noemen kan. In een uitzending op televisie niet. Ik ben mediumspecifiek bezig ;)
    Bovendien weet ik toch echt wel beter wat we bij Het rondje van Pavlov doen, aangezien ik in de redactie zit, capiche?


  9. Emir Bejaoui
    15 December 2009 18:54

    Zwakke poging tot scoren van Jeroen Pauw. De vragen druipen van het disrespect. Ik vind trouwens, in context van het hele interview, dat het een slechte keuze is qua youtubefilmpje. Het initiële gesprek met Witteman was beschaafd en op een normale toon. Dit filmpje begint pas bij de denigrerende opmerkingen van Jeroen Pauw.

    Ik ben het er zeker mee eens dat Faizel Enait te snel zich liet provoceren. Waardoor hij geen goed figuur heeft geslagen. Dat is jammer, want qua redenering en uitleg kwam het duidelijk over.

    Ordinaire televisie.


  10. 16 December 2009 13:11

    Emir, dat is het hele punt, de discussie gaat, in het filmpje dat ik heb geplaatst, helemaal nergens meer over (als we kijken naar Pauw). Ook hier vind ik Enait rustig blijven.

Naam (required)

Email (required)

Website

Wat wil je kwijt?

Please leave these two fields as-is: