Als mijn biologieleraar meneer Vermeulen het vroeger met de klas over een nieuw onderwerp wilde hebben, zei hij dat simpelweg. Retorisch gezien is dat geen hoogstandje, maar het schept wel meteen duidelijkheid. Zo wilde hij het hebben over voortplanting, de evolutietheorie en dekglaasjes met geplette stukjes insect er onder. Ik wil het vandaag ook over een voor u, waarschijnlijk, nieuw onderwerp hebben. En dus zeg ik dat ook maar gewoon. Vandaag wil ik het hebben over André’s.
André de (’s) (v): Een vrouw van middelbare leeftijd die haar mooie ranke lokken besluit te transformeren tot een sprieterige André van Duin coupe*. Waarom? Joost mag het weten. Een lange bos haar staat immers symbool voor vrouwelijkheid. Wie doet daar vrijwillig afstand van? Zijn het praktische overwegingen die deze dames er toe brengen hun kopvrucht te pellen? Is het een statement dat ze de haarmode definitief gaan verwaarlozen nu ze de 40 gepasseerd zijn? Wordt er een langetermijnbesparing bij de kapper beoogd? Ik heb er over nagedacht, maar ik snàp het gewoon niet.
De afgelopen week loungede ik ‘m als een zitzak in het Portugese Albufeira. En omdat dit door Engelse zuiptoeristen geregeerde oord overdag overspoeld wordt door kortharige huismoeders had ik bergen tijd om dit fysiologisch uiterst interessante wezen te bestuderen. Mij is opgevallen dat André’s slechts sporadisch in groepen opereren, wat opvallend is voor een kuddedier. Het zijn echte einzelgängers die het liefst zonder soortgenoten door stadskernen sluipen op jacht naar kitscherige souvenirs. Hun vaste uitrusting bestaat uit Schoenenreus slippers, minstens één turkentas en een sliert blèrende kinderen. De drinkplaats is bij voorkeur een terras met plastic meubels en aanbiedingenborden in de eigen taal. De drinkplaats is ook waar de hevige terrotoriumdrang van de André zich het meest laat gelden: Inbreuk op de zogenaamde ‘tassen-neerzet ruimte’ wordt doorgaans gepareerd met een harde grauw.
Altijd is er van uitgegaan dat de André een eensoortig organisme was. Wat ik tijdens mijn observaties echter ontdekte was dat er in de loop der jaren evoluties hebben plaatsgevonden. De André-soort bestaat tegenwoordig uit verschillende rassen. Naast de originele André (gevouwen pluk op het hoofd, te “gezellig” voorkomen, vlashaar tot de onderkant van het achterhoofd) is er in het Portugese terrotorium een brede variëteit aan mutaties te bewonderen.
Zo is daar de oma André. Deze fossiele soort kenmerkt zich door het grijswitte, wolachtige haar, een slepende tred en flubbervelletjes aan de armen. De professor André is een exemplaar met gekruld, peper en zout kleurig haar en schutkleurige kleding met een uilenmontuur dat om de paar minuten stevig op de neus gedrukt moet worden. En tenslotte is er nog de verf André, die heeft besloten haar sprieten extra te accentueren met gebeitste plukjes. Bij dit laatste exemplaar ben ik er zelfs in geslaagd om, met gevaar op een huid aan huid gesprek, een foto te kieken van een André in haar natuurlijke habitat: Een toeristenbus. Meneer Vermeulen zou trots zijn geweest.
Voorlopig zijn André’s nog niet met uitsterven bedreigd, maar ik moet er ook niet aan denken dat de complete vrouwelijke bevolking straks geïnfecteerd raakt. Het is dus een kwestie van de balans zoeken. Gelukkig is de André welp vooralsnog zeer zeldzaam gebleken. Ben of ken jij een André? Laat je horen. Ik ben erg benieuwd naar de beweegredenen van dit kortharige maar enerverende creatuur.


Door: Melvin Captein | 1 December 2009 | 2 Reacties
Categorie: blog, columns | tags:Tags: andré, andré van duin, huismoeder, kort haar, scoenenreus
Comments
2 Reacties
Het angstaanjagende van dit fenomeen is dat het ook doordringt tot de jongere generatie. Vooral in établissementen waar veelvuldig muntthee wordt geschonken en enige vorm van alcoholconsumptie verboden is, zijn ze te vinden. Wat bezielt deze zonder andré soms aardig uitziende dames?
Ik ben bang dat het een familiekwestie is, want regelmatig loop ik andré’s tegen het lijf die hun meesjokkende kroost ook met het virus hebben besmet. Mijn vervolgvraag op deze uiterst interessante uiteenzetting is dan ook of er één mannelijk organisme op de wereld is die opgewonden raakt van deze afzichtelijke haardracht.
Kijk nu, nog een André: http://weblogs.nrc.nl/whosnext/files/Aankondigingen/velzen_krista.jpg